Laugh again
We recently gave an online meditation for the Miracle network in the UK. We took 2 ideas from the course and brought them together. I thought we’d share with you where we came out. The first idea comes from the workbook and is something we’ve used often in various classes and workshops.
14. What Am I?
1. I am God’s Son, complete and healed and whole, shining in the reflection of His Love. ²In me is His creation sanctified and guaranteed eternal life. ³In me is love perfected, fear impossible, and joy established without opposite. ⁴I am the holy home of God Himself. ⁵I am the Heaven where His Love resides. ⁶I am His holy Sinlessness Itself, for in my purity abides His Own. (ACIM, W-pII.14.1:1-6)
I think this is a beautiful description of the state of mind and thought necessary for the awareness of Heaven. This is what the experience of a holy instant brings with it. This is the memory of Love and Truth itself. This is our true Home that I think we all recognise and remember when we’re in it. It is an eternal state that is constantly expanding, creating more of itself. The only thing that prevents us from living in this state all the time, is the secondidea from the text that, as a course student, we have all heard many times.
²Into eternity, where all is one, there crept a tiny, mad idea, at which the Son of God remembered not to laugh. ³In his forgetting did the thought become a serious idea, and possible of both accomplishment and real effects. ⁴ (ACIM, T-27.VIII.6:2-4)
Beginning with a reference to our first quote, this second passage gives the how and why the original separation began and continues to be experienced. I don’t think that what this tiny, mad idea was, really matters. What does matter is, I took the idea seriously, thus giving it the power of my belief. In doing so, I make it my experience through constantly looking for more evidence to make it true. Luckily for us, no amount of evidence can ever make true, that which was never true. I think, eventually, we will be able to laugh again at all our insane attempts to uphold nothing more than a tiny, mad idea.
On a more practical and personal level, we can take steps in this direction by monitoring and identifying whatever thoughts we have about ourselves and others that don’t fit or agree with what’s stated in that first passage and remember to laugh. Now, you might think that the vast majority, perhaps 95% or more, of thoughts that I have every day, don’t agree with What I Am. And you would be right, but we must start somewhere. I think that if I could catch just 1% of my insanity, share it with another and have a good laugh about it, I’d have a far better day than I had yesterday. My first example is not being able to think of a good example right away so I must be slow or stupid which becomes silly as soon as I write it down.to share with all of you. My second example is thinking that my first example isn’t good enough so again, I’m failing at being a good example for you which becomes the third example and laughable immediately. Laughing about ourselves, with others is one of the most healing experiences I know. It’s time, to start taking ourselves and others less seriously and remember to laugh again.
Vertaling in het Nederlands:
We hebben onlangs een online meditatie gegeven voor het Miracle Network in het VK. We namen 2 ideeën uit de cursus en brachten ze samen. Ik dacht dat we zouden delen waar we op uitkwamen. Het eerste idee komt uit het werkboek en is iets dat we vaak hebben gebruikt in verschillende lessen en workshops.
14. Wat ben ik?
1. Ik ben Gods Zoon, compleet en genezen en heel, stralend in de reflectie van Zijn Liefde. In mij is Zijn schepping geheiligd en gegarandeerd eeuwig leven. In mij is liefde volmaakt, angst onmogelijk en vreugde gevestigd zonder tegenhanger. Ik ben het heilige huis van God Zelf. Ik ben de Hemel waar Zijn Liefde verblijft. Ik ben Zijn heilige Zondeloosheid Zelf, want in mijn zuiverheid verblijft Zijn Eigen. (ACIM, W-pII.14.1:1-6)
Ik vind dit een prachtige beschrijving van de staat van geest en gedachte die nodig is voor het bewustzijn van de Hemel. Dit is wat de ervaring van een heilig ogenblik met zich meebrengt. Dit is de herinnering aan Liefde en Waarheid zelf. Dit is ons ware Thuis dat ik denk dat we allemaal herkennen en herinneren wanneer we erin zijn. Het is een eeuwige staat die constant uitbreidt, zichzelf verder creëert. Het enige dat ons ervan weerhoudt om altijd in deze staat te leven, is het tweede idee uit de tekst dat we als cursusstudent allemaal vele malen hebben gehoord.
"In de eeuwigheid, waar alles één is, sloop een kleine, krankzinnige gedachte binnen, waarover de Zoon van God vergat te lachen. ³In zijn vergeten werd de gedachte een serieus idee, en mogelijk van zowel verwezenlijking als echte gevolgen." (ACIM, T-27.VIII.6:2-4)
Te beginnen met een verwijzing naar ons eerste citaat, geeft deze tweede passage de hoe en waarom de oorspronkelijke scheiding begon en nog steeds wordt ervaren. Ik denk niet dat het echt uitmaakt wat dit kleine, krankzinnige idee was. Wat wel uitmaakt, is dat ik het idee serieus nam en het daarmee de kracht van mijn geloof gaf. Door dit te doen, maak ik het mijn ervaring door constant op zoek te gaan naar meer bewijs om het waar te maken. Gelukkig voor ons kan geen enkele hoeveelheid bewijs ooit waar maken, wat nooit waar was. Ik denk dat we uiteindelijk weer zullen kunnen lachen om al onze waanzinnige pogingen om niets meer dan een kleine, krankzinnige gedachte in stand te houden.
Op een meer praktisch en persoonlijk niveau kunnen we stappen in deze richting zetten door te controleren en te identificeren welke gedachten we hebben over onszelf en anderen die niet overeenkomen met wat in die eerste passage staat en te onthouden om te lachen. Nu zou je kunnen denken dat de overgrote meerderheid, misschien wel 95% of meer, van de gedachten die ik elke dag heb, niet overeenkomen met Wat Ik Ben. En je zou gelijk hebben, maar we moeten ergens beginnen. Ik denk dat als ik slechts 1% van mijn waanzin zou kunnen opvangen, deze zou kunnen delen met een ander en er goed om zou kunnen lachen, ik een veel betere dag zou hebben dan gisteren. Mijn eerste voorbeeld is dat ik niet meteen aan een goed voorbeeld kan denken, dus moet ik wel traag of dom zijn, wat belachelijk wordt zodra ik het opschrijf om met jullie allemaal te delen. Mijn tweede voorbeeld is dat ik denk dat mijn eerste voorbeeld niet goed genoeg is, dus faal ik opnieuw in het zijn van een goed voorbeeld voor jullie, wat het derde voorbeeld wordt en onmiddellijk lachwekkend. Lachen om onszelf, met anderen, is een van de meest helende ervaringen die ik ken. Het is tijd om onszelf en anderen minder serieus te nemen en weer te lachen.
