Mijn relatie met mijn vader was nooit heel goed en close te noemen, voor mij voelde het als normaal maar achteraf gezien was dit niet het geval.
Tijdens mij allereerste Bevrijding op de vrijdagavond in Orvelte kreeg ik een telefoontje van mijnbvader dat bij hem prostaatkanker was ontdekt. Vreemd genoeg deed me dat helemaal niets, iknvoelde niets, het was leeg, en ik wist ook niet wat ik moest zeggen anders dan “wat vervelend pa”.
Het is geen verassing dat die Bevrijding helemaal over mijn relatie met mijn vader ging. Mijn ouders waren streng vroeger en er werd regelmatig gedreigd: “wacht maar tot je vader thuiskomt”. En wanneer hij kwam kreeg ik ook weer de wind van voren of een trap onder mijn achterste omdat ik nooit snel genoeg naar mijn kamer kon komen. Dit heeft in mijn hele volwassen leven doorgewerkt door heel erg bang te zijn om fouten te maken, op welke manier dan ook.
Ik voelde me altijd klein, nietszeggend en vooral altijd erg schuldig. Ik had geen zelfliefde en probeerde het altijd iedereen naar de zin te maken. Op de zaterdag mocht ik al een mooi proces over meer zelfliefde beleven en tijdens het ervaren van ‘de Wieg’ kwamen de zachtheid en de tranen als vanzelf, wat een verandering!
Maar de grootste doorbraak kwam tijdens de ademsessie van zondagochtend. Mij werd getoond tijdens de ademsessie dat deze angst voor straf MIJN projectie was, dat mijn vader compleet onschuldig was en hij nog nooit iets te maken heeft gehad met mijn gevoel van schuld. Dit werd me heel duidelijk gemaakt en ik kon dat ook helemaal zien, begrijpen en voelen. Aan het einde van de sessie zei Paul dat de mensen die wilden blijven liggen even mochten blijven liggen terwijl de rest die wilden ontbijten of douchen hun gang konden gaan. Ik bleef liggen want ik voelde een enorme vermoeidheid en ontspanning. Niet toevallig zette Paul toen het nummer “Pappa” van Stef Bos op en wat er toen gebeurde was ENORM.
Ik voelde vanuit mijn tenen een gevoel van warmte en liefde opkomen totdat dit mijn hele wezen vulde. Ik voelde zoveel liefde voor mijn vader dat de tranen wel een kwartier bleven komen. Ook de les uit de cursus dat wanneer de blokkade tegen de liefde is weggenomen de Liefde er vanzelf weer is kwam naar boven en voelde als zo ongelofelijk waar!
De bonus was dat ongeveer twee weken na de Bevrijding ik bij mijn ouders was en mijn vader me vanuit het niets iets vroeg wat hij nog nooit had gedaan. Hij vroeg: “hou je van mij?”. En vanuit mijn hart kon ik hem zeggen dat ik nog nooit zoveel van hem had gehouden als op dat moment en dat was voelbaar, ook voor hem. Wat een heerlijk moment en dat zal ik mijn hele leven koesteren. Zeker nu mijn vader enkele weken geleden is overleden ben ik dankbaar dat ik hem heb mogen vergeven voor iets wat nooit gebeurd is.
Dag lieve pa, ik hou van je.
