Ik denk dat de dingen beter zijn dan ze lijken

Ik denk dat de dingen beter zijn dan ze lijken We hebben geen politiek gewicht; traditie en angst vertellen ons dat er geen andere optie is dan geweld te gebruiken om gerechtigheid te brengen en het heeft geen zin om het zelfs maar te proberen. Onze gedachten, bewust en onbewust hebben het huidige geweld en misbruik gecreëerd dat we zien, maar als ik op het nieuws hoor over weer een nieuwe oorlog en weer een ontdekking van corruptie en misbruik weet ik dat ik neig te vergeten dat mijn acties en gedachten hebben bijgedragen aan wat ik zie gebeuren. Als ik dat vergeet kan ik snel in een gevoel van hopeloosheid wegzakken. 

En toch weet ik dat op een dieper niveau de krachtigste actie die ik kan ondernemen is om positief, hoopvol en vertrouwend te zijn. Ik geloof dat naast al het duister dat we meemaken er ook een kracht van het goede werkzaam is. Dit haalt niet vaak het nieuws en je moet er naar zoeken, je zult het zien in een glimlach, een daad van consideratie en vriendelijkheid, in bepaalde thema’s in films en zelfs in reclames of mensen die contact maken. 

Dit werd me getoond tijdens onze recente reis naar Schotland. We waren allebei nieuwsgierig naar de beroemde ‘Hogwards’ trein van Harry Potter en met name de scene waarbij deze over de viaduct rijdt. We hebben onderzocht of het mogelijk was met de trein mee te rijden maar dit was alleen mogelijk als we mega veel geld wilden betalen of wachten tot juni 2024. Okay, dan gaan we voor het op één na beste en kijken we waar de viaduct is zodat we de trein er over kunnen zien rijden. Ik verwachtte misschien een mooie wandeling door de velden, alleen Paul en ikzelf. Maar wat we ervoeren was verrassend en ongelooflijk hartverwarmend. Toen we de hoek van het pad naar de viaduct omsloegen zagen we dat we niet met ons tweeën waren maar dat er wel honderd mensen op de zijkant van de berg stonden in de regen om deze icoon van een trein voorbij te zien komen. Mensen van over de hele wereld, van alle rassen. En er was geen taalbarrière omdat er geen taal nodig was. 

Toen de trein om de hoek kwam en zijn fluit liet horen steeg er een enorm gejuich op. Terwijl de trein boven ons voorbij reed zwaaide iedereen op de grond wild en enthousiast, evenals vele passagiers van de trein. Wat we voelden was hetzelfde, een universeel gevoel van pure blijdschap en kinderlijke vreugde. 

Voor mij waren die momenten van gedeelde opwinding en blijdschap in deze kleine gebeurtenis een voorbeeld van de pure onschuld en de essentie die wat we allemaal zijn in onze kern. Ik kan de diepgaande impact niet in woorden uitdrukken. Zo’n eenvoudige gebeurtenis, zoveel vreugde en goede wil en het trof me dat er wel degelijk hoop is. Als we dit kunnen vasthouden, laten groeien en dit in ons dagelijkse leven zijn, zullen we een diepgaande invloed hebben op de wereld. 

Ik ben er zeker van dat we allemaal wel dit soort gebeurtenissen hebben opgemerkt en ze niet de betekenis hebben gegeven die ze verdienen. Ik ben nu toegewijd om ze te zien, te delen en te werken aan mijn eigen (denk)geest. Ik zie en hoop van een grotere kracht voor het goede en geloof sterk dat we krachtiger zijn dat we ons kunnen voorstellen. Erken met medeleven de pijnlijke gebeurtenissen en vind het licht, wees het licht. Laten we doorgaan met het zien en uitvoeren van daden van goedheid in de wereld. 

P.s. we hebben later wel in de trein gereden maar dat is een ander verhaal.