Ontstaan van Een Cursus in Wonderen

Een Cursus In Wonderen werd via een zeven jaar durend proces van innerlijk dictaat ontvangen door dr. Helen Schucman, een onderzoekspsychologe aan de Universiteit van Columbia in New York. Dit proces begon in 1965 en duurde voort tot 1972. Zij werd hierbij geassisteerd door dr. William Thetford, directeur van het Columbia Presbyterian Medisch Centrum.

De lessen van de Cursus waren in eerste instantie speciaal gericht tot deze twee personen en hun vaak turbulente relatie vol conflicten, maar hebben een universele zeggingskracht.

Het boek is inmiddels in zo’n 22 talen vertaald en heeft zich over de hele wereld verspreid.

Een Cursus In Wonderen werd voor het eerst gepubliceerd in 1976 door de daartoe opgerichte Foundation for Inner Peace. De derde editie is uitgebreid met ‘Psychotherapie’ en ‘The Song of Prayer’, die ook als losse boekjes verkrijgbaar zijn.

 

De drie delen

De Cursus maakt gebruik van zowel een theoretische als een ervaringsgerichte aanpak en bestaat uit een Tekstboek, een Werkboek en het Handboek voor leraren. Het Tekstboek beschrijft de metafysische fundamenten waarop het gedachtesysteem van de Cursus is gebaseerd. Het Werkboek bevat 365 dagelijkse lessen om de theorie van het Tekstboek in de praktijk te toetsen. Het Handboek voor leraren geeft antwoord op een aantal veelgestelde vragen.

Auteur

Een controversieel aspect van de Cursus is de auteur, aangezien de innerlijke stem die de tekst aan Helen Schucman dicteerde, zichzelf bekendmaakte als de historische Jezus. Hij stelde dat het één van de doelen van de Cursus is om sommige interpretaties van het traditionele christendom te corrigeren. Het is echter de inhoud van de tekst en niet de autoriteit van de auteur waaraan de Cursus zijn gezag en populariteit ontleent.

“Het tegendeel van liefde is angst,
maar wat alomvattend is kent geen tegendeel.”

Inhoud

De Cursus geeft een kern van wijsheid weer die gevonden kan worden in alle wereldreligies. De Cursus identificeert zichzelf echter als een leermiddel, geen religie. Hoewel het boek Christelijke terminologie gebruikt, vertoont het meer overeenkomsten met oosterse nonduale tradities dan met de traditionele westerse godsdiensten. De geest wordt als de enige werkelijkheid geponeerd, waarbij de fysieke wereld wordt beschouwd als een massa-illusie.

De Cursus beweert niet superieur te zijn aan enige andere spirituele weg en stelt duidelijk dat dit slechts één van de vele duizenden paden is naar persoonlijke transformatie. Hij suggereert wel dat serieuze studenten sneller kunnen vorderen door de principes uit de Cursus toe te passen in hun dagelijks leven.

“Lange quote Cursus in wonderen”

Taalgebruik

Het taalgebruik in de Cursus is rijk en diepgaand. Het gedachtensysteem van de Cursus is in intellectueel opzicht ver ontwikkeld. Het combineert spirituele inspiratie met een diep inzicht in psychologische fenomenen zoals geloofsovertuigingen en verdedigingssystemen, perceptie, projectie en identiteit.

Het lijkt erop dat de Cursus met opzet zo geschreven is dat hij aantrekkelijk is voor veel verschillende niveaus van begripsvermogen, van zowel onze bewuste als onbewuste denkgeest. Niettemin worstelen beginnende studenten vaak met het interpreteren van de Cursus.

De aanvankelijke moeilijkheid om de Cursus rationeel te begrijpen is algemeen en is onderdeel van het leerplan, dat beoogt een innerlijke verschuiving te bewerkstelligen. Terwijl het verstand probeert om een nieuw paradigma te bevatten, worden zijn belemmerende overtuigingen ondergraven.

Deze verschuiving wordt ten slotte bereikt door herstel van het contact tussen de student en wat de Cursus de Heilige Geest of innerlijke leraar noemt.

Nieuwsgierig geworden naar ‘de Cursus’?
Je bent van harte welkom op onze ECIW-dinsdagavondgroep in Hoogland (bij Amersfoort).